Ongewenst

“Je bent niet gewenst!” Klinkt vanuit de woonkamer als Serafine de voordeur opent om naar binnen te gaan. Haar moeder pakt haar direct bij haar haar en sleept haar naar boven. Serafine, een jonge meid van zestien weet niet beter dan dat haar moeder zo doet. Als ze op haar slaapkamer zit haalt ze opgelucht adem. Dit keer viel de agressie mee met haar thuiskomst. Zij is wel erger gewend. In tijden dat haar moeder een vage lover heeft gaat ze veel erger tekeer.

Er is niemand die iets afweet van de mishandelingen die over het algemeen psychisch zijn. Haar moeder die op haar veertiende jaar ongewenst zwanger werd, is door haar eigen ouders het huis uitgezet. Zij wilde niets te maken hebben met hun schandelijke dochter. Serafine weet alleen dat haar opa en oma vooraanstaande zakenlieden zijn die handelen in culturele erfgoed. Haar moeder heeft nog nooit over hen gehad. Dat Serafine iets weet van haar grootouders, heeft zij te danken aan een schooljuffrouw die haar op de lagere school onderwijs gaf. Haar man deed geregeld zaken met hen.

Serafine denk na over haar rijke opa en oma. Zij kunnen amper de huur betalen van het huis. Het is dat Serafine vaak baantjes heeft om wat bij te verdienen, anders zouden zij eruit moeten. Vlak voor het slapen gaan leest ze in een oude tijdschrift die ze na een tandarts bezoek heeft meegepakt. Haar interesse in wellness wordt vergroot na het lezen van een artikel daarover. Als zij in bed ligt, hoort zij net als alle andere avonden het loeiharde geluid van de tv. Ze zucht en probeert weg te zwijmelen op het idee dat zij zelf een wellness heeft.

De volgende dag gaat ze weer naar school. Daar voelt zij zich veilig omdat de leerkrachten haar net als alle andere klasgenoten behandelden. Gezien zij veel gezag bij haar klasgenoten afdwingt, hoeft zij voor hen niet te vrezen. Vaak komt zij op voor de wat zwakkere leerlingen als zij gepest worden. Als haar korte dag erop zit gaat ze naar het park om daar haar tijd op te vullen. Zij weet dat ze voor half vijf ’s middags niet thuis hoeft te komen.

Doelloos loopt ze rond en ziet in de verte een groep jongeren voetballen. Zij vind het we pittig dat de meiden gewoon meedoen met de jongens. Serafine loopt erop af en kijkt op een afstand toe. Het duurt niet lang voordat zij haar roepen om mee te doen. Serafine bedenkt zich geen moment en rent het veld op. Zij vind gelijk aansluiting bij deze groep. Na afloopt vragen ze haar mee om wat te gaan drinken. Tot haar stomme verbazing lopen ze naar een zaaltje dat bij de kerk hoort. De dominee die daar ook aanwezig is pakt direct een glas bij. Als hij het glas overhandigd zegt hij dat zij welkom is. Serafine krijgt een schok door haar heen. Zij voelt dat hij het echt meent. Een beetje ongemakkelijk bedankt zij hem. Door de gezelligheid ziet ze dat het al half zes is. Vriendelijk laat de dominee haar eruit en zegt dat hij haar nog eens hoopt te ontmoeten. Even zoek zij oogcontact, waarna zij naar hem zwaait en gedag zegt.

Als zij thuiskomt slaat haar moeder haar gelijk meerdere keren in het gezicht.
Met schelle stem gilt ze: “je weet toch dat je om vijf uur thuis moet zijn klere kind.”
Voordat ze naar boven wordt gejaagd, krijgt ze nog een paar harde trappen toe. Als zij eenmaal boven is voelt ze dat haar broekspijp nat is. Deze is bij haar kuit helemaal roodgekleurd. Tijdens het schoppen heeft zij dit helemaal niet opgemerkt. Als ze haar wond wilt verbinden ziet ze dat zij medische hulp nodig heeft. Ze weet dat zij hiermee niet bij haar moeder hoeft aan te kloppen.

Voor het eerst schieten er tranen in haar ogen . Ze probeert haar gedachte op de fijne middag te richten. Uiteindelijk valt ze in slaap. Een paar uur later wordt ze wakker van de tv beneden. Ze hoort aan het geluid dat haar moeder naar seksprogramma’s zit kijken. Serafine weet nu ook gelijk dat er weer een man in het spel is. Het verklaard waarom zij zo extreem slaag kreeg. Als zij de bel hoort en het gemopper van de buurman, stopt ze oordoppen in haar oren om het maar niet te horen.

De volgende morgen bekijkt ze haar benen en haar rug. Die zitten vol diepe krassen, waar omheen de huid vuurrood is uitgeslagen. Haar beenwond klopt enorm. Toch zorgt zij ervoor dat haar moeder dit niet opmerkt. Eenmaal op school merkt de biologieleraar dat er iets aan de hand is met Serafine. Als hij ernaar vraagt, krijgt hij het antwoord dat er niets aan schort. Hij die goed bevriend is met Koos de dominee, belt diens vrouw die als masseuse werkt in een grote wellness. Hij vraagt of zij eventueel tijd heeft om Serafine te ontvangen op haar werk. Teunie zegt dat zij wel iets kan regelen als het zover is.

De lerares die het volgende lesuur verzorgt, merk ook dat zij anders is dan anders. Vlak voordat het lesuur stopt komt de biologieleraar binnen. Hij neemt de lerares even apart waarin hij voorlegt dat hij vermoedt dat Serafine is mishandeld. Tevens vermeld hij ook dat de wiskundelessen zijn te komen vervallen. Serafine die voornemens is om weer naar het park te gaan, wordt geroepen door de biologieleraar. Omdat hij haar meerdere keren over een wellness heeft horen praten, weet hij precies wat hij moet vragen om haar belangstelling te wekken. Hij stelt haar voor om diezelfde middag nog met iemand in gesprek te gaan die daar werkzaam is. Serafines gedachte slaat hier van op hol.
Onderweg daar naartoe legt hij uit dat een vriendin van hem daar werkt. Na het kort ritje stappen zij daar naar binnen. De geur alleen al bevalt de tiener goed.

Een vriendelijke jonge dame vraagt wat zij voor hun kan betekenen. De biologieleraar zegt dat Serafine een afspraak heeft bij Teunie. Als zij wordt meegenomen, gaat hij weer terug naar school. Teunie, de vrouw van de dominee, legt het een en ander uit over hoe zij in een wellness terecht is gekomen. Als serafine haar gewonde onderbeen tegen een tafelpoot aanstoot vertrekt haar gezicht. Direct begint de wond weer te bloeden wat de masseuse niet ontgaat.
“wat heb jij gedaan met je been” vraagt zij vriendelijk. “laat mij eens kijken.”
Terwijl zij haar onderbeen bekijkt verteld zij dat haar man Koos de dominee is die zij gisteren heeft ontmoet. Zij verteld haar eerlijk dat hij het vermoeden heeft dat zij verwaarloosd wordt.

Als Teunie haar vraagt om even haar broek uit te trekken, ziet ze dat ze helemaal onder de schamen en fel rode plekken zit. Nadat Serafine zich weer heeft aangekleed draagt ze haar werk over aan haar collega’s, waarna ze met haar naar de eerste hulp gaat. Ze krijgt een doorwijzing naar de chirurg. Als hij haar been bekijkt krijgt zij op haar kop dat ze eerder naar de hulppost had moeten komen. Hij verteld dat de wond daardoor behoorlijk ontstoken is geraakt. De chirurg spoelt de wond goed schoon en geeft haar een antibiotica kuur mee.

Als Teunie haar meeneemt naar huis biedt zij haar aan om mee te eten. Serafine schrikt en zegt dat zij hun niet tot last wilt zijn.
“Niemand is een lastpak,” zegt de Koos uitdrukkelijk en switcht van onderwerp door te vragen of zij het komende weekend zin heeft om mee te gaan met een jongeren dag. Serafine leeft op en zegt daar graag bij te willen zijn. Terwijl Teunie verteld over de vacatures binnen een wellness, belt haar man naar de politie. Deze gaan naar Serafine’s moeder. Op het moment dat de politie aanbelt, is ze met een man bezig. In eerste instantie denkt ze dat het haar dochter is die haar sleutel is vergeten. Ze schreeuwt de meest lelijke verwensingen naar beneden toe. Pas als ze de politie hoort roepen om open te doen schrikt ze zich lam.

Ze trek vlug een ochtendjas aan, waarna ze opendoet. De politie neemt ze mee voor verhoor en wordt verdacht van mishandeling. Jolanda wordt strafrechtelijk vervolgt en krijgt een taakstraf van veertig uur. Daarbij wordt ze verplicht om aan een gedragsinterventie deel te nemen.

Serafine krijgt in die tussentijd een grote zolderkamer aangeboden van een gezin uit de kerk. Ze ontvangt nu veel liefde en is dolblij als ze een smartphone krijgt. In haar vrije tijd bouwt zij een modelbouw reddingsboot met de naam van het gezin erop. Na een aantal kerkbezoeken voelt ze de liefde van God en neemt het werk van Christus aan. Ze ervaart hoe de kracht van God haar leert om zich te uiten en open te stellen voor de wereld om haar heen.

Haar moeder die inmiddels uit de ouderlijke macht is ontzegt moet een baan zoeken om de huur te kunnen betalen. Naast de velen afwijzingen, wordt ze zo nu en dan voor tijdelijk aangenomen. Haar ongepaste gedrag maakt dat de spoel steeds dunner wordt. Brieven van het incassobureau maakt haar radeloos. Na een lange tijd van werkeloosheid vind zij eindelijk werk in een fabriek waar ze aan de lopende band staat. Gezien het monotone werk vermaken de werknemers zich met elkaar. Jolanda merkt al in de eerste week dat zij niet opgenomen wordt in deze groep. Het werk breekt haar daardoor op, maar ze moet dit zien vol te houden. Maanden gaan voorbij waarin het negeren overgegaan is in pesten. Uit de keren dat zij dit heeft aangegeven, proeft ze dat ze niet geloofd wordt. De cheffin van hun afdeling heeft zelfs gezegd dat zij een onaangenaam persoon is die uit is op verdeeldheid. Op een dag komt één van haar collega’s met het verhaal dat Jolanda uit de ouderlijke macht is ontzegt vanwege mishandeling. Dit gaat als een lopend vuurtje door de afdeling. De onmogelijke werksituatie wordt nu bedreigend. Haar collega’s sissen haar van alles toe, zelf doodsverwensingen.

Als zij aan het einde van de dag wordt aangehouden en wederom een doodsverwensing krijgt, wordt het zwart voor haar ogen. Met grof geweld hakt ze in op haar collega’s. Zij schrikken zich lam. De meesten weten weg te komen. De enkeling die dat niet lukt moeten worden behandeld in het ziekenhuis. Jolanda wordt opgepakt voor mishandeling en krijgt hiervoor vier maanden gevangenisstraf.

Als zij na haar straf thuis komt struikelt zij over de hoeveelheid post dat op de deurmat ligt. Zonder ernaar te kijken gooit ze het in de container. Na een paar dagen komt het onvermijdelijke moment dat de deurwaarder aanbelt en haar huis komt leeghalen. Jolanda kijkt verslagen toe hoe de goedgebouwde mannen alles op straat zetten. Ze beseft ten diepste dat ze nu dakloos is. Zonder omkijken loopt ze weg van het huis.

De M.B.O examens van Serafine zijn inmiddels afgerond . Met een diploma opzak stort zij zich op een vervolg studie dat gericht is om later een schoonheidssalon te kunnen beginnen. Gezien zij nog al die tijd op de zolderkamer woont draagt zij de helft van haar stagevergoeding over aan het gezin. Zijzelf vind dit wel zo eerlijk omdat zij veel voor haar doen. Na een jaar mag zij stage gaan lopen bij de wellness waar Teunie werkt. Ze steekt daar veel op en krijgt goede beoordelingen.

Vlak na haar bekering had zij zich aangemeld om mee te draaien in één van de gesprekskringen. Ze leert veel over God, de maatschappij en het dagelijkse leven. Het gaat er eerlijk aan toe, waarin moeilijke issues niet uit de weg worden gegaan. Als het tijdens een geestelijk gesprek op vergeving komt, voelt Serafine zich erg verdrietig worden. Een akelig knagend gevoel overmant haar.
Het valt een aantal mensen op dat Serafine erg stil is. Roel, de gespreksleider vraagt hiernaar. Het moment dat zij niet langer meer over haar jarenlange mishandeling kan zwijgen breekt aan. Vol begrip wordt er naar haar verhaal geluisterd. Op het moment dat Serafine haar moeder als een door en door slechte hond gaat betitelen, grijpt Roel in. Hij maakt haar duidelijk dat zij zo niet mag praten, ondanks dat haar moeder grove fouten maakt. Hij legt uit dat daders van mishandeling vaak zelf ook slachtoffers zijn. Hij stelt het voor mogelijk dat dit ook bij haar moeder het geval is.

Serafine verschiet van kleur en zegt: “het lijkt wel alsof jullie begrip hebben met mijn moeder.” “luister,” onderbreek Roel, “ik vertel jou dit om je wat mee te geven om over na te denken.”
Serafine staart stil voor zich uit. Roel drukt haar op het hart dat hij haar reactie wel begrijpt. Deze woorden bieden verlichting voor de jonge blondine. Als iemand vraagt naar haar opa en oma, schudt zij het hoofd. Serafine weet alleen dat haar moeder met haar viertiende jaar het huis uit is gezet omdat ze zwanger was. Roel vraagt haar om erover na te denken wat dit voor haar moeder heeft betekend.

Het besef dat haar moeder mogelijk zelf mishandeld is doet Serafine zeer. Ze bedenkt dat zij daarbij misschien seksueel ook misbruikt is, omdat zij zich inlaat met allerlei mannen. Aarzelend legt zij dit voor aan de groep. Zij beamen dat dit goed mogelijk kan zijn. Tegen het einde van de avond voelt ze in dat zij haar willen helpen om de vroegere thuissituatie een plek te geven.

De volgende dag heeft Serafine haar hoofd er niet bij.
“je kan beter in het weekend uitgaan,” roept een collega haar lachend toe. Serafine die blij is dat haar collega’s dit aan een avondje stappen wijden, zegt lachend, “ik erom zal denken.”
Na werktijd rijdt Serafine langs haar ouderlijke huis dat een dorp verderop ligt. Als zij ziet dat alles aan haar ouderlijke huis is veranderd, weet zij dat haar moeder er waarschijnlijk is uitgezet. De twee jaren dat zij weg is thuis, heeft ze daar niet één keer bij stilgestaan.

Diezelfde avond belt ze naar Koos en Teunie en vraagt of ze even langs kan komen. Eenmaal daar zegt ze dat zij haar moeder wilt zoeken. Ze kijken haar vragend aan en willen weten waarom. Ze verteld dat Roel haar erop heeft gewezen dat haar moeder mogelijk ook slachtoffer is. De dominee belooft om naar haar te informeren.

Na de zondagsdienst wenkt hij Serafine naar zich toe. Hij vermeld dat hij bijna alle daklozen opvangcentra heeft gebeld. Hij zegt tot slot dat Jolanda nergens geregistreerd staat. Met het verwerken van dit nieuws houdt ze zich een beetje afzijdig.

Maanden gaan voorbij waarin Serafine een eigen kleine schoonheidssalon opstart. Datzelfde jaar koopt ze een klein goedkoop flatje in de stad. Als haar bedrijfje eenmaal goed draait moet ze toch weer denken aan haar moeder. Ze merkt dat zij steeds milder begint te worden over de nare gebeurtenissen, desondanks ze het nooit zal vergeten. Tijdens haar werk hoort ze veel verschillende verhalen, waaronder levensverhalen waarin veel narigheid geborgen zit.

Een paar weken later zit ze met een aantal mensen van de gesprekskring in Schotland. Zij hebben interesse in het Schotse culturele erfgoed. Ze wonen een expositie bij waarin tekst en uitleg wordt gegeven door een ouder echtpaar. Het is goed te horen dat zij uit Nederland komen. Roel moet denken aan Serafine haar grootouders. De schreeuwerige wijze waarmee zij hun kennis prijken wekt irritatie op. Als één van hen hun aanspreekt krijgt Serafine een gevoel van afkeer.

Serafine weet de schijn hoog te houden. Roel die dit doorziet weet de vrouw op gracieuze wijze af te wimpelen. Pas als ze met z’n allen dineren verteld Roel dat hij dat echtpaar niet vind kloppen. Hij vraagt de anderen of zij dit ook zo ervaren. Het merendeel beaamd dat zij er geen goed gevoel bij hebben.

Als de groep een dagje gaat wandelen in de schotse hooglanden, besluit Roel om weer naar de expositie te gaan. Hij wil te weten komen of zij inderdaad Serafines grootouders zijn. De oudere dame loopt opgetogen naar hem toe als hij binnen stapt. Druk pratend showt zij haar kennis over het ontstaan van de schotse abdijen. Aan het einde van de dag komt haar man erbij. Het lawaaierige gekrakeel hangt Roel inmiddels de keel uit, toch blijft hij in zijn rol. Na afloop biedt hij ze een etentje in een nabij gelegen bistro aan. De champagne vloeit rijkelijk. Het eten is van topkwaliteit. Tijdens het eten gaan de gesprekken veelal over hun zakelijke successen en dure auto’s. Roel gaat mee in het gesnoef en spreekt over zijn vooraanstaande functie binnen de marine en de velen missies die hij geleidt heeft. Na afloop krijgt hij een visite kaartje van hun. Als Roel alles voor zijn rekening neemt, bedanken zij hem voor de gezellige avond.
Roels vermoeden dat dit de opa en oma van Serafine zijn klopt. In de maanden daarna onderhoudt Roel zakelijk contact met hen. Geregeld delen zij informatie over de kerkelijke geschiedenis. Soms wordt er een expositie in zowel Schotland als Nederland georganiseerd.

Het mogelijke lot van Jolanda blijft aan het geweten van Serafine knagen. Ergens weet zij dat haar moeder aan lager wal is geraakt en rondzwerft. Het frustreert haar dat zij niets kan doen om haar te vinden. Zo nu en dan informeert zij bij het leger des heils.

Een week later boekt een klant een schoonheid arrangement voor zes personen. Gezien een andere klant had geannuleerd is er op de late middag ruimte gekomen. Serafine legt dit voor waarop deze klant direct toehapt. Als zij het zestal ontvangt is haar eerste indruk negatief. Tijdens de behandelingen spreken en lachen zij veel over hun medecollega’s. Als Serafine opvangt dat zij op dezelfde fabriek werken waar haar moeder heeft gewerkt, spitst zij haar oren. Eén van de dames komt al lachend met het verhaal dat zij Jolanda in Den haag bij één of andere gekkengesticht heeft gezien. De spot over haar moeder wordt dusdanig opgevoerd dat Serafine scherp opmerkt dat niemand te mooi is om ziek te worden. Het gesprek verstomt direct. Zij vertellen Serafine dat deze opmerking nog wel eens slecht voor haar bedrijf kan zijn. Serafine voelt dat deze opmerking zakelijk gezien niet erg handig was. Na drie lange uren vertrekken de dames weer. Als zij thuis is belt zij direct naar Teunie en Koos.

Twee dagen later komt de dominee en diens vrouw naar het zaaltje waar Serafine activiteiten doet met een jeugdgroep. De dominee sluit de jeugdavond af met een mooi filosofisch verhaal over de wijsheid en liefde van God. Als het zaaltje leeg is, zegt de dominee dat Roel, Teunie en hijzelf mee willen naar Den haag om haar te steunen.

Een paar weken laten gaan zij voorbereidt op pad. Bij de eerste de beste psychiatrische kliniek is het hoofdprijs. Zij vertellen dat zij sinds een week is ontslagen en in een woonvorm woont.
Als zij de opgegeven straat inrijden klopt het hart van Serafine in haar keel. Roel, Teunie en Koos zijn van mening dat zij alleen naar haar moeder moet gaan om haar niet te overweldigen. Met knikkende knieën belt ze aan. Ze hoort iemand naar de deur sloffen, waarna deze iets wat traag wordt opengedaan. Een lange dikke man met krulletjes doet open en kijkt haar vragend aan. Serafine vraagt of Jolanda er is.
“Jolanda bezoek voor jou,” roept hij naar achteren. “Ze komt er zo aan” zegt hij tot slot waarna hij de woonkamer weer in schuifelt. Zijn voorkomen laat een trieste indruk achter op de jonge dame.

Als Jolanda eraan komt schrikt Serafine. Ze ziet in een oogopslag dat zij een junkie is geworden. Als zij bij de deur staat kijkt ze haar dochter grimmig aan.
“Wat moet jij ineens, klote kind?” Met haar ijzige diepliggende ogen bekijkt zij Serafine, “ik zie wel dat je het gemaakt hebt he? Je komt zeker kijken om te genieten van mijn ondergang.”
Serafine kijk haar zwijgzaam doch indringend aan.
“nou, ga je nog wat zeggen kakwijf!” gilt Jolanda haar toe.
“Ik wil alleen maar jou verhaal horen, meer niet.” Zegt Serafine met een overwogen stem.
Door haar stelligheid krijgt Jolanda een schok door haar heen. Haar grimmigheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. Zowel Serafine als Jolanda voelen Gods aanwezigheid.

Ze trekken zich samen terug in Jolanda’s slaapkamer. Met het horen van haar hele verhaal voelt Serafine zich bijzonder akelig. Nooit heeft zij geweten dat haar moeder zo door haar ouders werd veracht en geslagen. Zij werd zelfs door haar vader naar haar oom gestuurd om daar als prostituee te fungeren. Dit heeft jaren geduurd zonder dat iemand er vanaf wist. Als zij vraagt wie haar vader is, schud Jolanda haar hoofd. Ze vertelt dat zij zwanger is geworden nadat haar oom haar met meerdere mannen aan het werk heeft gezet om een pornofilm te maken. Het enige wat Jolanda weet is dat de mannen uit Denemarken kwamen, waar de film vermoedelijk ook is uitgebracht.
“Had ik dit maar eerder geweten, ” zegt Serafine die tegelijkertijd een arm om haar schouder slaat.

Jolanda vraagt of Serafine haar wilt vergeven van wat zij allemaal gedaan heeft. De jonge blondine knikt en zegt dat zij met haar een nieuwe start wilt maken. Als Serafine afscheid neemt beloofd ze haar dat ze snel weer langs gaat komen. Op de terugweg verteld Koos dat zij met z’n drieën in gebed zijn gegaan om het gesprek op de juiste wijze te laten verlopen. Serafine bezoekt haar moeder op regelmatige basis. Langzaam maar gestaagd komt er heling in hun verstandhouding.

Roel die met een paar andere kerk oudsten contact onderhoudt met het Nederlands echtpaar in Schotland, spreken een datum af om elkaar weer te zien. Zij hopen naast de gangbare gesprekken ook hun verhaal over Jolanda te horen. Zij willen graag weten hoe zij die periode hebben beleefd en waarom zij Jolanda uit huis hebben geplaatst. Gezien zij niet uitsluiten dat Jolanda’s beleving niet helemaal klopt met de realiteit, willen zij dit onderzoeken.

Als zij daar zijn gaat het net als anders over het culturele erfgoed van de Schotse abdijen en de banden met andere kerken. Na een tijdje vraagt Roel of hun kinderen ook dezelfde interesses hebben. Een schrikreflex is duidelijk waar te nemen waarop Roel zich excuseert. Zij glimlachen en vermelden dat zij helaas kinderloos zijn.

Roel die deze reactie niet had verwacht zwijgt. Hij is in alle staten en wilt hem met de waarheid gaan confronteren. Koos merkt dit op en geeft hem een zachte por waardoor Roel zich inhoudt. Meerdere keren proberen zij het echtpaar te prikkelen om over de brug te komen. Zij merken een hoop gedraai op wat iedereen in het verkeerde keelgat schiet.

Koos doorbreekt het gedraai door rechtstreeks te vragen of zij Jolanda en Serafine kennen. Wederom ontkennen zij in alle toonaarden. Zonder dat zij iets laten blijken vragen zij om een waarom. Roel stapt naar voren en pakt het visite kaartje van Serafine en legt deze naast hun visitekaartje. Zij zien net als Roel en Koos dat op beide kaartjes dezelfde achternaam staat. Het echtpaar houdt zich op de vlakte . Als Roel oude foto’s van hun en een paar foto’s van Jolanda naast elkaar legt, zien zij dat Jolanda en de vrouw van het echtpaar als twee druppels water op elkaar lijken. Zij bekijken de foto’s met een kille blik. Zij zijn van mening dat er mogelijk geknoeid is met Jolanda’s foto’s. Het tonen van hun begrip dat weeskinderen alles in het werk zetten om mensen als hun ouders te kunnen aanwijzen, komt ongeloofwaardig over. Toch gaat Roel hier serieus op in door dit te beamen. Hij vraagt hun of zij willen meewerken aan een D.N.A test omwille van Jolanda.

Er valt een ongemakkelijke stilte, waarvan Teunie erg ontdaan raakt. Zonder enige emotie zeggen zij niet mee te willen werken aan een D.N.A test, waarna zij wederom zeggen kinderloos te zijn.
Als Koos hun voorlegt dat een schooljuf van het basisonderwijs over hun verteld heeft tegen Serafine, worden zij boos.
“dat wijf was altijd al een serpent,” floept bij de man eruit.
“die zogenoemde serpent is dus de vrouw van jullie vroegere zakenpartner?” vraagt Roel op scherpe toon.
Het ouder echtpaar voelt zich betrapt.
Er ontvlamt een pittig debat waarin harde woorden vallen. Hierin wordt Jolanda als een valse hoer betiteld die de familie tegen elkaar op wilde zetten. De meedogenloosheid waarmee zij hun schunnige daden op Jolanda willen verhalen, doet voor Roel de deur dicht.
Hij valt uit met de woorden dat zij de meest duisteren mensen zijn die hij ooit heeft ontmoet.

Nog dezelfde dag stappen zij op het vliegtuig terug naar Nederland. Als Jolanda samen met Serafine aangifte doet tegen haar ouders, krijgen zij te horen dat het verjaard is. Het doet zeer dat de ouders van Jolanda vrij uitgaan na alles wat zij hebben gedaan. Maar bovenal koesteren zij hun dankbaarheid dat het tussen hun is goed gekomen. Inmiddels woont Jolanda weer in de buurt van haar dochter en heeft een leuke baan van iemand uit hun kerk aangeboden gekregen.