Fusie

Over een kronkelend pad, dat omgeven is door een divers landschap, gaat een dame van weleer, genaamd Ivette. Zij kijkt rond en voelt zich verlost van haar dagelijkse beslommeringen.

Ivette vind het onverklaarbaar dat zij het ene moment nog deftig gekleed achter haar werkbureau zit, en het andere moment ineens met wandelkleding in een natuurgebied loopt. Ze laat het gewoon over haar heenkomen. Ditzelfde doet ze ook met de unieke weg waarover zij gaat. De vrijheid van deze onwetendheid bevalt haar wel.

Naarmate de dag vordert ziet ze de ondergang van de zon die zij bewonderd. Als het net donker is ziet zij dat de lucht in het oosten weer lichter begint te worden. Vol vragen kijkt zij naar de opkomst van vermoedelijk een andere zon. Haar vermoeden wordt als feit bewezen als zij ziet dat de kleuren aan de hemel anders zijn dan dat ze gewent is. Als de immens grote zon over de horizon verschijnt, raakt zij verward. Naast dat deze donkerrode bol veel dichterbij staat, ziet en voelt zij dat deze veel minder licht en warmte produceert.

Tijdens het vorderen van deze vreemde dag schieten de meest vreemde gewassen als paddenstoelen uit de grond. In een rap tempo komt alles in bloei. Deze buitenaards uitziende flora weet de huidige begroeiing geheel te overwoekeren. Na een paar minuten lijkt al de aardse flora en fauna geheel verdwenen te zijn. Ivette kijkt haar ogen uit met alles wat zij ziet onder deze roodgloeiende zon.

Het kronkelende pad waarover zij loopt is als enige nog hetzelfde gebleven. Als zij op een bewoond gebied stuit, ziet de bouw en het soort aan materialen er zo anders uit, dat de beschavingen onder deze rode zon anders is als de mensen op aarde.

Even komt er in haar op dat de aarde voorzien is van twee verschillende dimensies waarin leven geschikt is. Bij het idee dat deze twee strikt gescheiden dimensies ineens bij elkaar zijn gekomen, boezemt enorme angst in. Dergelijke fouten in de Kosmische ordering zou zomaar kunnen betekenen dat de samenstelling van de atmosfeer ook ineens veranderd kan worden, met alle gevolgen van dien.

Ivette probeert deze gedachtegang te vergeten door zich te richten op de vreemd uitziende bebouwing. Voorzichtig loopt ze door de straten van dit spookachtig stadje. Ze kan er geen peil op trekken of deze beschaving wel of niet verder ontwikkeld is. Het heeft geen zin om een poging te doen om deze anders functionerende wereld te begrijpen.

Het onvermijdelijke moment dient zich aan. Zij komt oog in oog met de bewoners van dit stadje te staan. In eerste instantie is er van beide kanten argwaan. Deze verdwijnt na korte tijd aan de kant van de vreemdelingen. Zij ervaart dit als een verademing en stelt de vraag waar zij is.

De charismatische wezens die slechts een beetje weg hebben van de mens, kijken haar verbaasd aan. Eén van hen komt naar haar toe en tikt op haar mond en keel.
“Wat doe je toch allemaal? ” vraagt Ivette die zich hoogst ongemakkelijk voelt.

Direct komen er meer aan haar mond en keel voelen. Als zij de trillingen van haar gemopper voelen, weten zij hoe ze met haar moeten communiceren.

Met hun buik bootsen zij exact dezelfde trilling van haar keelgeluid na. Dit komt zeer vreemd over op de nette dame. Ivette voelt zich zelfs een beetje in de maling genomen. Zij vertellen haar wie zij zijn, waarna eindelijk het antwoord volgt waarop Ivette zit te wachten. Met het horen dat zij tijdens een ruimte reis het trillingsniveau van de aarde hebben opgepikt en daarmee zijn gefuseerd, beseft zij dat het een hoog ontwikkeld volk is. Het duizelt Ivette dat hun wereld nu één is met de aarde, zonder dat de aarde hier schade van lijdt. De charismatische wezens leiden haar rond op de locaties waar zij hun vergevorderde technologieën door ontwikkelen.

Afgezien van het feit dat zij gek wordt dat iedereen met haar stemgeluid praat, kan zij nu wel verklaren waarom de rode zon vlak na zonsondergang opkwam. Voordat zijzelf beseft dat zij met de vraag loopt of er meer mensen zijn die deze fusie meekrijgen, delen zij haar mede, dat er honderd duizend met haar zijn.

Het mag wel duidelijk zijn dat deze charismatische wezens allang niet meer via gesproken en geschreven taal communiceren. Ze is onder de indruk dat deze communicatievorm enkel gebaseerd is op trillingen die van gedachtes en gevoelens afkomen.

Op haar vraag waarom zij dit met honderd duizend anderen mag beleven, wordt ze op haar eigen haar hart gewezen. Ivette weet precies wat zij bedoelen. Nadat zij in contact is gebracht met de andere honderd duizend, wordt hun verzocht om in deze korte periode zoveel mogelijk informatie op te pikken en met elkaar uit te gaan werken. De groep mensen die de fusie hebben meegekregen, zijn ervan doordrongen, dat zij aan de basis staan voor een nieuw tijdperk die komen gaat.