de Dréaka

Voorwoord:

Door de jaren heen is elke vorm van religie en spiritualiteit uitgestorven. De wereldleiders hebben de handen ineen geslagen waardoor de grenzen voorgoed zijn afgedaan. Na een aantal decennia zijn alle volkeren vermengt. Oorlogen zijn zo goed als uitgesloten, maar van vrede is geen sprake. Onder de schone schijn heerst veel frustratie en angst wat zorgt voor onderlinge schermutselingen. Bendes en zwarte handel vieren hoogtij in een wereld waar de belasting steelt van de eerlijke burgers. Ondanks dat er zware straffen staat op het uiten van een geloofsovertuiging, is er een geheime genootschap opgestaan dat de naam ‘lichtende revolutie’ draagt.

Niemand als alleen deze uitverkoren mensen hebben weet van de binnenwereld. In deze bijzondere kleurrijke wereld leven velen mensachtige amfibieën, waterwezens met menselijke kenmerken en mensen die daar op het land leven in organische stadjes. In deze sterk uiteenlopende samenleving is de harmonie bewaar gebleven. Moederaarde heeft, ter bescherming van dit leven, de grenzen tussen de boven en de binnenwereld gesloten. Alleen onder leiding van het Kosmisch bewind mogen sommige van hen naar de oppervlakte gaan om contact te hebben met de lichtende revolutie.

De wereldtop kent deze wereld aan de hand van oude gegevens die zij afdoen als leugens. De lichtende revolutie daarentegen heeft er banden mee. De oer-wezens staan garant voor de balans in de elementen, lucht, vuur, water, aarde en de ether. Naast dat zij dit voortdurend begeleiden, zijn zij ook instaat om een gestalte, in welke vorm dan ook, aan te nemen. Zo kunnen zij bijeenkomsten in zowel de binnenwereld als op het aardoppervlak bijwonen.

De lichtwerkersbasis dat gelegen ligt op een centrale plaats in de binnenwereld is voor elk levend wezen onbekend en onbereikbaar. Slechts diegene die geboren zijn met een Chi-driehart worden daar vroeg of laat heen gezonden onder begeleiding van het Kosmisch bewind. Het kosmisch bewind heeft de verantwoordelijkheid over de Astrale vlaktes, de Kosmische bevolking, waaronder Faindy’s, en de sterren met diens planeten.

Het Chi-driehart heeft als functie om het energielichaam van de lichtwerkers te versterken, te beschermen tegen Kosmische invloeden en hun contact met het Kosmisch veld velen malen te versterken, waardoor reizen op hun eigen energie mogelijk wordt.

De Dréaka,

Het regime waaronder de mensheid lijdt is al jaren talende. De energie die de lichtende revolutie uitstraalt begint z’n vruchten af te werpen, desondanks zij hun geloof geheim houden. Er komt steeds meer opstand onder de bevolking. De mensen ervaren een leegte en gaan opzoek naar invulling. Velen komen tot de conclusie dat zij de verbondenheid met een hogere macht en het Universum missen. Door zich in dergelijk materie te verdiepen komt het gevoel van vrede steeds meer in hun hart. Als de wereld bevolking zich massaal losrukt van het regime, valt de macht van de wereldleiders.

Zonder enige vorm van geweld veranderd de tendens in de samenleving. Het herstel van aarde is in werking gesteld omdat men andere besluiten neemt rondom het milieu en het belang van mensen. Daarbij zetten zowel de walvissen als de bomen zich in om het water en de lucht te zuiveren van zowel de fysieke vervuiling als de negatieve energieën. Ze werken als twee wereldwijde netwerken samen en vormen een collectief, bij de lichtende revolutie bekend als de boom en walvismatrix. Zij zijn ook de boodschappers die de lichtende revolutie en het leven in de binnenwereld waarschuwt voor rampen, nieuwe Kosmische informatie of noodgevallen in de wouden of de zeeën.

Via de boom en walvismatrix gaan de geruchten rond dat de oer-wezens tezamen met het Kosmisch bewind in overleg zijn om de grenzen tussen de binnenwereld en het aardoppervlak te openen. Gezien alle censuur is opgeheven, wordt er druk gesproken over de grote dag die komen gaat. Iedereen is nieuwsgierig naar de andere wereld. Als de datum bekend wordt gemaakt, bereid iedereen zich voor. Gezien het nog een jaar duurt, is er ruimschoots de tijd om iets moois te maken of voor te dragen. In iedere stad hangt ook een groot scherm die de dagen aftelt.

Iedereen is opgewonden als de laatste dag aanbreekt. Op het nieuws is al bekend gemaakt dat de lichtwerkers zich op een bijzondere manier gaan voorstellen aan de mensen. De binnenwereld daarentegen werken al vanaf het begin van het bestaan der wateren al met hen. Het leven in de binnenwereld is velen miljoenen jaren ouder dan de mensen die onder de zon leven.

Youri, een vervend zeiler is al twee maanden met zijn vrouw Noa aan het zeilen in de buurt van Wales. Gezien hij op de dag van het grote feest bij Grace en Jane willen zijn, heeft Youri daar zijn rondreis op gepland. Naast het avontuur op zee zijn ze ook vaak aan land geweest om daar te genieten van de groene weides. Als zij tegen de middag in een haventje aan de westkust van Ierland aanmeren, komt Grace en Jane naar hun toe. Direct stellen zij zich voor aan Noa. Zij vind het heel bijzonder om het Ierse stel, waar haar man als jongen fijne herinneringen heeft liggen, te mogen ontmoeten. De rossige Ier praat honderd uit tegen Noa. Druk pratend lopen zij naar huis waar het eten staat te pruttelen.

Na het eten worden zij meegenomen naar pub Frijonie, die vernoemt is naar de eerste eigenares. Grace legt Noa uit dat zij door haar vrijzinnige denken uit haar eigen pub is gezet waarna zij een zwervend bestaan kreeg en zichzelf zeven jaar geleden van het leven had beroofd. Noa begrijpt dat de pub pas na de val van de wereldleiders naar haar vernoemd werd.

Als zij de pub binnenstappen voelen zij de aanwezigheid van Frijonie. Tijdens het drinken van een flinke pul Guinness, komen er veel meer verhalen los. Als na een uur Bjorn en Nico binnenstappen is Youri helemaal verbaasd. Hij weet dat zowel Bjorn als Nico werden toegelaten tot de lichtende revolutie na terug komst van hun onderzoeksmissie.

Tijdens het babbelen hoort Noa het verhaal achter deze twee ruige kerels. Het boeit de jonge dame enorm hoe zij tijdens een diepzee onderzoek met een duikboot tegen de binnenwereld zijn gestuit. Met het horen dat de hoogste officier, die hun deze missie had gegeven, precies hetzelfde had meegemaakt, roept vragen op. Als Noa er naar vraagt krijgt zij het antwoord dat de hoogste officier het vermoeden had dat deze crew, net als hij spiritueel onderlegt waren. Om het zeker te weten had hij ze deze missie gegeven. Bij terugkomst zijn zij ook toegelaten bij de lichtende revolutie.

Naarmate de avond vordert raken de mensen steeds meer en meer opgewonden. Elk moment kunnen de lichtwerkers arriveren om de grenzen te openen en het wereldfeest in te luiden. Met het opsteken van een straffe vlagerige wind weten de Ieren dat het tijd is om naar buiten te gaan. Massaal kijken zij over de Oceaan, die zij tevens tegen de stijlen kliffen horen aan bonken.

In de verte beginnen de wolken op te lichten. In één vloeiende beweging komt het parelmoerige licht dichterbij. Vlak voordat de wave van licht de kust nadert, komt een legioen mensachtige lichtwerkers in gedaantes als arenden onder de wolken vandaan. Als een zwerm vogels nemen zij een duikvlucht tot vlak boven het wateroppervlak. Het opspattend water kleurt als de regenboog en wordt door de lichtwerkers vastgehouden en naar het land gedragen. Boven het aardoppervlak word het opgespatte water geformeerd tot reusachtig libellen en vlinders. Elegant vliegen de uit water bestaande wezens onder de lichtwerkers, waarna zij een mooie vliegshow geven. De mensen en velen mensachtige waterwezens genieten van de luchtacrobatiek. Onderwijl komen de mensen met de nimfen, mensdolfijnen en de schoonste mensachtige luminescente waterwezens in contact. Het eerste contact verloopt aftastend waaruit veel ontluikende momenten ontstaan. Allen bewonderen zij de watersculpturen die als balletdansers door de lucht flaneren.

Als zij denken het hoogtepunt van deze avond te hebben gehad, komen velen Kosmische mensvolkeren, waaronder de Faindy’s naar de aarde. Al deze genodigden zijn door de vriendelijke witzilveren draken naar de aarde gebracht. Een wetenschappelijk onderzoeksschip vangt tijdens dit feest een vreemd signaal op uit het water. Instinctief voelen zij aan dat dit niets met de komst van de buitenaardse volkeren te maken heeft. Bij nader onderzoek lijkt het van de aarde zelf af te komen, maar kunnen de bron niet vinden. Gezien zij er niet gerust op zijn, maken zij er melding van.

De feestende menigte merkt het signaal geenszins op. Zij genieten in volle teugen en gaan helemaal op in het contact met de elkaar. Van het een op het ander moment wordt het feest door een hoop herrie vanuit de lucht overstemd. Iedereen kijkt naar boven en weet dat het foute boel is. Kleine aerodynamische luchtscheepjes verschijnen razendsnel vanuit de lucht. Iedereen kijkt angstig toe hoe zij zich als kamikaze piloten op de steden koersen. Vlak voordat zij zich tegen de gebouwen terpletter lijken te gaan vliegen, vormt zich voor de luchtscheepjes een snel draaiende spitse schroefboor dat uit plasma bestaat. Hiermee doorboren zij in hun razendsnelle vlucht de meest sterke materialen.

De lichtwerkers die onder leiding van Freeéra en Anthonius het feest hadden ingeluid, kunnen niets doen, omdat de Pathak, afkomstig uit Ithorquar iets heeft gevonden om de werking van het Chi-driehart te blokkeren. Net als iedereen zijn ze nu overgeleverd aan hun lot. Ziopatrag, die tezamen met Lyzurphes en Durmatha tot de oudste en machtigste lichtwerkers behoren, voelen dat het mis is gegaan op het feest. Als zij in razend snel tempo op aarde komen, maken zij korte metten met de Pathak. Als zij verjaagd zijn wordt de schade opgenomen. Iedereen is al blij dat er weinig gewonden zijn gevallen. Na een paar dagen wordt er bericht dat er geen verband is tussen het vreemde signaal in de wateren en de aanval van de Pathak.

Weken later krijgt één van wetenschappers op het schip een visioen dat zich iets in de Kosmos bevind, waarop niet alleen het water reageert, maar ook de overige elementen. Door het onderzoek over een hele andere boeg te gooien zijn zij er inmiddels achter dat het om een destructieve frequentie vanuit de Kosmos gaat dat ingrijpt op de communicatie van de oer-wezens. Weken gaan voorbij en het begint hun te frustreren dat zij de bron niet kunnen achterhalen. De verstoring in de communicatie begint ernstigere vormen aan te nemen, waardoor de bereikte harmonie begint te talen. Onbegrip en machtszucht begint weer op te leven, waardoor de mensachtige van de binnenwereld zich niet meer aan de oppervlakte laten zien.

De boom en walvismatrix proberen op alle mogelijke manieren de verstoring zo veel mogelijk te beperken, maar verliezen steeds meer terrein. Anthonius, een jonge vurige lichtwerker met lang zwart haar en olijfgroene ogen, doorkruist de astrale vlakten om de oorzaak van de dimensiefluctuaties te achterhalen. De jonge lichtwerker komt tijdens zijn missie erachter dat deze instabiliteit voornamelijk de astrale grensgebieden aantast. Dit baart hem zorgen omdat deze gebieden de dimensies van elkaar gescheiden houdt. Hij ontdekt dat de harmonieuze orde na elke fluctuatie steeds verder verstoord raakt.

Geregeld komen entiteiten van lagere dimensie in de hogere terecht wat vooral het evenwicht in de lagere dimensies schaadt. Als Anthonius de locatie van deze impulsen weet te achterhalen, neemt hij een onzichtbare positie in. Hij zit nog maar net in deze positie en ziet dat de Kosmos op een zeer vreemde wijze begint te vervormen. Nog nooit heeft hij zo iets vreemds zien gebeuren. Gretig, doch met grote voorzichtigheid wacht hij op wat er te gebeuren staat. Als hij ziet dat een onbekende dimensiepoort opdoemt, kijkt hij met geopende mond. Hij volgt het ingenieuze proces op de voet. Vol spanning wacht hij af wat daar straks uit gaat komen. Met het zien van een onbekend kil uitziend organisch luchtschip, slaat de schrik om zijn hart. Het vreemde is dat dit immens groot object bestaat uit allemaal dezelfde scheepjes, maar dan op microscopische schaal. Ditzelfde herhaalt zich op dusdanige kleine schaal dat het de naam materie niet mag dragen. Dan merkt Anthonius op dat dit schip geen hoogwaardige technologie is, maar een levensvorm die op multidimensionale schaal opereert en aanwezig is. De jonge lichtwerker weet nu direct dat dit wezens de bron is van alle disharmonie. Hij scheert zich weg voordat hij ontdekt wordt.

Anthonius stormt lijkbleek de lichtwerkersbasis binnen. Durmatha snelt naar hem toe. Hakkelend verteld hij wat hij gezien heeft.
Durmatha zegt zachtjes: “de Dréaka is weer terug in dit deel.”
Zonder twijfel laat hij Ziopatrag en Lyzurphes komen om hen te vertellen dat de Dréaka verantwoordelijk was voor zijn val destijds. Dit gegeven maakt diepe indruk op de jonge lichtwerker.

De Dréaka voert zijn duistere werk op multidimensionale schaal uit. Tijdens een grondig sporen onderzoek komen zij erachter dat de Dréaka de Pathak er toe heeft aangezet om op oorlogspad te gaan. Het wordt de lichtwerkers duidelijk dat het wezen er genoegen in had om de Pathak op onopvallende wijze naar de aarde te navigeren. Na deze aanval zijn ze op Ithorquar met elkaar in conflict geraakt over hun gefaalde aanslag. Zij hebben tijdens de gevechten met elkaar alles op Ithorquar verwoest. De vrouwen van zwaard en woord, die zij als adviseurs hoog aanslaan, hebben zij door hun intense gevechten verjaagd. Zij konden het niet verdragen hoe zij alles en elkaar kapot maakte. Zelfs hun astronomische weersstations, die hun waarschuwt voor acute weersextremen, hebben zij in hun blinde woede vernietigd. Maanden gaan voorbij, waarin het volk op Ithorquar steeds verder afglijdt.

In kleine groepjes proberen zij op primitieve wijze te overleven. Er heerst veel angst en agressie en er wordt gevochten voor de meest beschutte plaatsen om te overnachten. Het onvermijdelijk gebeurt, een weersextreem overvalt hun bij een heldere koude dag. De temperatuur daalt tot min tachtig. Het besef dat zij gaan overlijden dringt diep door. Vlak voordat de het volk bezwijkt, dalen velen gezanten uit Zoudroluciah vanuit de lucht naar hun planeet. Zij spannen in een fractie van een seconde een atmosferische warmtedeken om de planeet. Iedereen kijkt vol ontzag naar boven. Als de gezanten naar het aardoppervlak komen, verspreiden zij de geur van bloeiende gewassen die het begin van de lente aankondigen.

Bij het ruiken van die frisse geur beseffen zij voor het eerst wat zij elkaar, hun moederplaneet, en andere volkeren hebben aangedaan. Grøg een vooraanstaande persoon loopt naar één van de gezanten toe en toont berouw, waarna hij over de smeulende velden heen kijkt. De gezant houdt zijn hand omhoog, waarna een paar bebloemde takken zich vormt in zijn hand. De gezant kijkt ernstig naar Grøg waarna hij droevig over de smeulende velden heen tuurt. Na een aantal minuten overhandigd de gezant de bloemen aan zijn metgezel. De ruige leider wordt hierdoor qua emoties in verlegenheid gebracht. De Pathak neemt zich voor om de planeet weer in goede staat te brengen. Met het horen van deze oprechte woorden, beginnen de overige gezanten met het formeren de van nieuwe gewassen. De Pathak is ervan diep doordrongen dat de gezanten hun leven heeft gered en ze helpt om Ithorquar weer tot een bloeiende planeet te maken.

De vrouwen van zwaard en woord zijn diep bedroefd over de Pathak. Zij die de gangen van de Dréaka inmiddels kennen, zijn naarstig naar hun opzoek. Als zij hun op het spoor zijn materialiseren zij van het Kosmisch energieveld een gigantisch oorlogsschip. De Dréaka die verrast wordt verdwijnt op mysterieuze wijze in het niets. Ziopatrag heeft al meerdere keren met Durmatha gesproken over het kwade wezen, waaruit hij veel leert.

De Dréaka verschuilt zich in de zwarte materie. Op slechts enkelen mensen na kan niemand z’n aanwezigheid zien noch ervaren. Youri, één van de velen leiders binnen de lichtende revolutie voelt zijn aanwezigheid wel degelijk en bespreekt dit met de andere leiders. Als er een ontmoeting tussen het Kosmisch bewind en lichtende revolutie plaatsvind, wordt dit besproken. Direct daarna wordt dit bekend gemaakt bij de lichtwerkers. Zij slaan hun handen ineen door hun Chi-drieharten met elkaar te verbinden. Als zij als één collectief naar de astrale vlaktes gaan, nemen zij de vorm van een reusachtige witgouden feniksvogel aan. Een moment later lopen zij de vrouwen van zwaard en woord tegen het lijf. Zij denken met de Dréaka van doen te hebben en zetten de aanval in. Wonder boven wonder weten de lichtwerkers zich tijdig te identificeren, waarop de vrouwen van zwaard en woord hun aanval staken. Met enige argwaan wordt de feniksvogel afgetast. Als de lichtwerkers bekend maken dat zij de Dréaka willen ontrafelen, sluiten de vrouwen van zwaard en woord zich bij hun aan.

Binnen het lichtwerkerscollectief zijn er een paar experts die dimensiepoorten kan versterken door deze in contact te brengen met de kracht van zwarte gaten. Hierdoor wordt het de lichtwerkers mogelijk gemaakt om enkele seconden door de afscheidende grenzen van de dimensies heen te kijken. Direct na de fusie tussen deze twee krachten weten zij de Dréaka te lokaliseren, waarna zij de fusie gelijk ontbinden. De vrouwen van zwaard en woord wachten op veilige afstand totdat ze terug zijn. Zij weten dat dergelijke fusies veel gevaar kent. Als zij de witgouden feniksvogels zien aankomen zijn ze opgelucht. Tezamen gaan zij naar de dimensie waar de Dréaka zich bevind.

De Dréaka die nooit eerder op hun geheime plaats is ontdekt, is totaal verrast. De vrouwen van zwaard en woord weten hun collectieve communicatie netwerkt te verbreken. Heel onverwachts maakt het kille organisch luchtschip plaats voor allerlei verschillende soorten losse entiteiten van groot tot zeer klein. Het losgeslagen legioen valt aan. Iedere entiteit doet dat weer op z’n eigen manier. De chaos die hierdoor ontstaat maakt het bijna onmogelijke om hen van zich af te slaan. Het vermoeden dat dit een nieuwe tactiek van de Dréaka is doemt op. Ineens herkend Durmatha zijn eigen vroegere werkwijze in dit wezen. Hij weet dat de werking van een duister metropool alle gevangenen van éénzelfde uiterlijk voorziet.

Aan de hand van deze wetenschap weten zij dat de Dréaka verslagen is. Het lichtwerkerscollectief weet de losse entiteiten te bereiken wat hun tot uiterst vriendelijke en welwillende wezens maakt. Als zij krijgen te horen dat zij welkom zijn in dit deel van het Universum, maakt dit hun tongen los. Zij delen hun ervaringen aan zowel de lichtwerkers als de vrouwen van zwaard en woord. Uit al die verhalen maken zij op dat de Dréaka slechts één van de velen duistere metropolen was. Sommige van hen komen zelfs uit het vorige Universum.

De lichtwerkers concluderen dat er achter al die miljarden metropolen een grotere macht zit die niet uit te roeien is. Geen voeding geven zou die kracht mogelijk kunnen verzwakken. Wijsheid en standvastigheid om in het licht te blijven is van essentieel belang.

Nadat de Dréaka verslagen is, patrouilleert de witte feniksvogel nog over de astrale vlaktes. Als zij zien dat alle dimensies zich goed aan het herstellen zijn, verbreken zij het collectief en keren terug naar de lichtwerkersbasis.

Op een koude heldere nacht zwemmen de luminescente mensachtige waterwezens aan de oppervlakte van de oceaan. Zij begroeten de volle maan en genieten van haar aanwezigheid. Hun blijdschap dat de aarde en alles wat daarop leeft weer volledig hersteld vloeit uit over alle wateren van de wereld.