Yule

Vlak na terugkomst van een missie ver terug in de tijd, komt een dame op zeer hoge leeftijd naar ingenieur Fanrow toe. Met ernst waarschuwt zij, dat een aantal werknemers hem een paar dagen geleden op magische wijze heeft zien verdwijnen. De werklieden zijn ervan overtuigd dat dit de hoogste vorm van tovenarij is, omdat de Kosmos het koepelvormige kantoor, door middel van een gammaflits tot zich had genomen. Zij weet uit ervaring dat dit soort gebeurtenissen vrijwel altijd  worden doorgebriefd aan de kerkenraad. Ook in dit geval is hier sprake van.

Na een dag lopen kwamen de werklieden die dit gezien hadden bij de hoge raad. Zij vertelden hoe het koepelvormige kantoor boven de machinefabriek opgloeide, contact zocht met het aardmagnetisme en daarna tijdens een zeer felle flits verdween. Gezien de adel hun niet direct geloofde, werden zij spottend afgewimpeld onder het mom dat ze teveel gedronken hadden. Maar naarmate er meerdere brieven over dit fenomeen binnendruppelde, gaf de kerkenraad de autoriteiten toch de opdracht om dit te onderzoeken.

Fanrow die zojuist met zijn crew het verhaal van de wijze dame heeft gehoord, aarzelt geen moment en ruimt alles wat kan wijzen op de tijdsmachine weg. Na een grondige check is er geen enkel spoortje meer te vinden. Vlak nadat Professor Boryendrew, Amy en zijn vrouw Dafurius zijn vertrokken, frist de ingenieur zich op en gaat daarna de administratie doen.

Na een paar uur komen de autoriteiten bij hem binnenvallen. Ze commanderen hem het pand te verlaten. Alles wordt tijdens het doorzoeken omver  gegooid en vangen uit eindelijk bot. Ze gebieden hem om met hun per stoomtrein naar de stad af te reizen en alles voor zijn rekening te nemen. Eenmaal daar wordt hij door hen naar een middel groot kerkgebouw gebracht, waar  een zeer gewiekste priester op hem wacht. Direct begint hij met het ondervragen. Fanrow voelt gelijk aan dat hij zich naast het katholicisme ook bezigt met zaken waar anderen voor veroordeeld worden. Gezien de heksenvervolging en martelpraktijken net zijn afgeschaft, wordt hierin nog al te vaak de hand in getild.

De avond is gevallen en de priester is nog geen steek verder gekomen. In die tussentijd heeft hij een andere afgevaardigde erbij geroepen. Het verhoor verloopt nu een stuk grimmiger.  Amy en Dafurius houden een gesprek onder de sterren en verbinden zich met het Kosmisch energieveld wat alles vertegenwoordigd. Hieruit worden zij geïnspireerd wat ze moeten doen. Professor Boryendrew bergt onderwijl alle onderdelen van de tijdsmachine op in één van zijn ondergrondse geheime kelders. In diezelfde nacht komt uit het niets de oude dame, die hun eerder had gewaarschuwd. Ze deelt hun mede dat zij een ingeving over het midwinterfeest Yule heeft gehad. Met klem verteld ze hun om naar Scandinavië af te reizen zodra Fanrow weer thuis is. Want vlakbij de aankomsthaven in Tromso ligt een herberg waar een groep mensen in witte gewaden hun zullen verwelkomen. Maak je geen zorgen, spoedig zullen jullie per boot onderweg zijn naar Noorwegen. Voor de ochtendgloren zit Fanrow weer in de trein op weg naar huis toe. Na deze korte boodschap vertrekt de vrouw weer. Amy en Dafurius proberen tevergeefs de mysterieuze vrouw te volgen. Ze lijkt wel in het niets te zijn opgelost.

De onverzettelijke ingenieur wordt nog steeds onder vuur genomen. Inmiddels hebben andere autoriteiten hem vast geketend aan de grond. Zo nu en krijgt hij slaag tijdens het verhoor, die nu inmiddels al meer dan een dag duurt. Van toegefelijkheid is absoluut geen sprake, desnoods dat het  geheim mee het graf ingaat. Vlak voordat zij hem aan de beul willen overhandigen, komt de oude mysterieuze vrouw binnen. Omgeven met een witte corona houdt ze een gekalligrafeerde brief op. Ze leest de op feiten beruste misdaden voor die zij op hun kerfstok hebben. Met bewijsmateriaal toont zij aan dat er bloed kleeft aan deze geestelijke leiders . Meerdere aangestelde autoriteiten pakken de gehele kerkenraad op, waarna ze Fanrow van zijn ketens bevrijden. Hij gaat per direct naar het station en pak de trein terug naar huis. De oudere dame, gezonden vanaf een lichtwerkersbasis keer terug van haar missie. De kerk wordt grondig onderzocht en voorzien van zuivere kerkleiders.

Halverwege de ochtend arriveert hij op het station en loopt naar huis, waar zijn vrouw, vergezeld met Boryandrew en Amy  hem opwachten. Zij schuiven hem een stevig ontbijt met koffie voor. Terwijl hij eet zeggen zij dat ze straks vertrekken naar  Noorwegen. Hij proest bijna zijn eten uit en zegt: “naar Noorwegen? Wat moeten we daar doen!”

Na dit gehoord te hebben gaat hij zich opfrissen, waarna ze vertrekken. Eenmaal bij de haven hebben ze nog royaal de tijd om bij een schippers café wat te eten. Tegen de nacht stappen zij op de boot. Tijdens de lange overtocht ervaren zij bijzondere momenten met de opvarende. Het valt hun op dat zij anders zijn dan anderen. Toch stappen de meeste mensen van boord als ze bij de eerste haven in Denenmarken aankomen. Naarmate ze Noordelijker gaan dunt het steeds meer uit op het schip.

Op weg naar de laatste haven zijn zij nog als enige aan boord. De kapitein nodigt ze uit op de brug om met hem mee te eten. Ergens midden in de nacht meert de kapitein aan in de haven van Tromso.

Als de boot eenmaal goed aanligt stapt het viertal aan wal. Ze zien daar geen hand voor ogen.

“Het wordt een enorme uitdaging om de herberg te vinden,” zegt Fanrow.

Een moment later staan ze in het licht van een felle olielamp. De bulderende lach verraad dat het de kapitein is. “Kom jongens, hierheen. Ik neem aan dat jullie naar de herberg willen.”

Zij volgen de kapitein die de weg op zijn duimpje kent. Onderweg zegt hij dat zij zich geen zorgen meer over de tijdsmachine hoeven te maken. Het viertal schrikt zich helemaal een ongeluk.

“Niet schrikken, ik ben op de hoogte gebracht door de oudere dame die jullie destijds waarschuwde.”

Terwijl zij hem aanstaren verschijnt er een witte corona om hem heen. Zonder één gesproken woord weet het viertal dat hij en de oudere dame lichtwerkers zijn. Afgezien het feit dat zij helemaal niet weten wat lichtwerkers zijn, voelen zij dat het goed zit.

Na ongeveer twintig minuten lopen komen zij bij een sfeervol houten gebouwtje dat midden in een bebost gebied staat. Aan de buitenkant is deze al in feeststemming gebracht. In de tuin staat een groot plateau waarop nog het as van een eerder groot vreugdevuur ligt. De cirkelvormige feesttuin is helemaal in stijl ingericht rondom het vuurplateau. Het viertal vind dergelijke feesten maar niks, gezien de vooroordelen die hierover heersen. De kapitein gaat naar binnen en gebied hun om even buiten te blijven wachten. Na een minuut gaat de deur weer open en worden welkom geheten.

Het viertal met Fanrow voorop treed met enige reserves naar binnen. Dafurius schrikt van het gezelschap in witte gewaden en kijkt hun kritisch aan. Als een Arabische furie vraagt zij omstrand wat dit te betekenen heeft, waarop zij vriendelijk tekst en uitleg krijgt. Allen luisteren ze naar hoe het gehele feest in grote lijnen zal gaan verlopen. Alles facetten passeert in een vogelvlucht de revue. Ze vinden het heel indrukwekkend, hoe zij in twaalf dagen de ijzige betovering van berggodin skadi willen verbreken en de zon en het jaarwiel weer tot leven willen brengen, zodat Imbolc samen met de zon het land van nieuw leven kan voorzien.

Na deze globale uitleg vragen zij hun om een warm kruiden bad te nemen en daarna ook een wit gewaad aan te trekken. Expliciet wordt erbij gezegd dat zij niet hun eigen kleren daaronder mogen dragen. Ze wijzen naar buiten waar een vurenhouten ronde hut, geschilderd in de kleuren fel rood en fel geel staat. Eenmaal daarbinnen zien zij een rond ligbad met daarin veel bloemen. Professor Boryandrew, die hier geen raad mee weet gedraagt zich houterig en vermeld hierin niet te willen baden. Na enig aandringen van de anderen zegt hij: “Ik ga niet met mijn blote kont tussen de bloemen zitten, straks krijg ik jeuk!”

“hup schiet op!” zegt de ingenieur en trek de magere man met een ruk in het water. Hierdoor gaat hij kopje onder. Proestend en mopperend komt hij boven, maar levert verder geen commentaar meer.   Na een minuut of tien gaan ze eruit en voegen zich bij het gezelschap.

Eén van hen staat op en kondigt de zwangerschap van vruchtbaarheidsgodin Imbolc aan. Plechtig gaat hij verder  dat zij aan het begin staan van de ruige nachten, die voorafgaan aan het tot leven roepen van het jaarwiel. Na deze woorden wordt zowel in huis als in de openhaard wierook gebrand. Het reinigingsritueel  is begonnen. Ze dansen rond het joelblok wat straks buiten wordt aangestoken. Door het rinkelen met belletjes ontvangen zij lichtboodschappen van elven en andere goedaardige natuurwezens. Hieruit maken zij op hoe de ijzige winterbetovering in deze twaalf dagen verbroken kan worden. Met overheerlijke spijzen en dranken duurt dit ritueel een tijdje voort. Precies om twaalf uur ‘s nachts gaan ze naar buiten met het grote joelblok. Deze wordt ontstoken en op het grote plateau gelegd. Met gedroogd hout bouwen zij een immens groot vuur die gedurende het feest zal blijven branden.

Na een uur feesten valt er een stilte. Dezelfde persoon die de zwangerschap van Imbolc  aankondigde, houd nu een relais over de zwarte zon, de zwarte maan en de priapus.

Zijn woorden zijn als volgt:

“Deze drie zal ons helpen de betovering van berg en wintergodin Skadi te verbreken door haar ijzige hart te verwarmen. Dit kan alleen door onze ware authentieke zelf, met andere woorden, de zwarte maan te tonen en afstand te doen van de priapus, het geconditioneerd dagelijkse gedrag. De zwarte zon, het innerlijke bewustwordingsproces  creëert ondoorgrondelijke wegen die het feest zal leiden. Een periode vol magische ontluikende momenten, verdrietige passages en confronterende  lessen staat ons te wachten. Dit alles is nodig om Skadi goed te stemmen zodat de betovering van het kwade verbroken kan worden.”

Het feest wordt intenser. Magiërs en wichelaars komen in contact met wezens uit andere dimensies.

Mannen voorzien zich van maskers en kleding van strijders uit de oudheid. Ze symboliseren de gevechten tussen goede  en kwade natuurwezens. Het is goed te zien wie bij koning eik en wie bij koning hulst horen. De vrouwen bezigen zich met goed voedsel voor de krijgers en het horen van de lichtboodschappen. Deze weten zij in te zetten om de troepen van koning eik te versterken. Met wierook gaan ze langs de strijders die door koning hulst zijn uitgezonden. Dit om ze tot inzicht te brengen wat het goede inhoudt. Deze rituelen gaan tot  eenentwintig december door. Precies om twaalf uur slaan de strijders van koning hulst op de vlucht, gevolgd door de goede strijders die hun met vuurwerkknallen steeds  verder weg verjaagd.

Op datzelfde ogenblik, start het ritueel gevecht tussen Koning eik en Koning hulst. Op bijna acrobatische wijzen bevechten ze elkaar met vuurfakkels en ijspegels. Het viertal kijkt gespannen toe en bewonderen hun gevechtskunst. Na een uur wordt Koning hulst verslagen, waarna het schouwspel stopt. Allen keren zij terug naar binnen en gaan massaal in het kruiden bad om zich schoon te wassen, waarna het witte gewaad weer aangetrokken wordt.

Als iedereen weer binnen in een kring zit, komen er gesprekken vrij over wat er afgelopen jaar gebeurt is. Er wordt heel wat afgehuild en gelachen. Dit moment wordt omgeven door magie, liefde en kracht. Het viertal heeft het er moeilijk mee, want ook hun zwarte maan wordt aan ze geopenbaard. Voor het eerst voelen zij de kracht hiervan, waardoor de zwarte zon in hun binnenste ontwaakt. Desondanks het feit dat zij niet gewend zijn om zich te geven, verteld de ingenieur over wat er afgelopen tijd met hem en de tijdsmachine gebeurt is. Zo komen de verhalen ook los van Boryandrew en Amy. De wijsheid van Dafurius voorvaderen komt ook boven. Dit wordt als een parel ontvangen binnen deze besloten hechte kring. Nadat het verleden wordt afgesloten door de inzichten van het heden, befeesten zij de toekomst en houden gesprekken over de zwangerschap van Imbolc. Zij vraagt  hun om het jaarwiel van het ijs te ontdoen , deze in vuur en vlam te zetten en weer in beweging te brengen.

In de dagen voor zes Januari wordt het grote jaarwiel dat buiten staat naar binnen gebracht. Deze laten ze natuurlijk ontdooien, waarna ze het met vocht opnemende poeders bestrooien. Dit, om het drogingsproces te versnellen. Deze voorbereidingen zitten boordevol met mooie gebruiken en diepzinnige wijze spreuken. Nu komt het eropaan of het teleurgestelde hart van Skadi zal ontdooien. De laatste feestnacht is aangebroken. Vol spanning dragen zij het jaarwiel naar buiten. Volgens traditie wordt deze met los gevlochten stro omwikkeld, waarna ze deze met een fakkel in brand steken. De wacht is nu of het jaarwiel na het verbranden van het stro blijft doorbranden. Na enkele minuten breekt het feest wederom los, want het jaarwiel zelf heeft vlamgevat.  Ze brengen deze brandend in beweging. Dit gebeuren verzekerd hun dat ook de zon weer tot leven is gekomen en snel zal opkomen.

De opluchting is te voelen. De weg is vrijgemaakt voor vruchtbaarheidsgodin Imbolc, die samen met de zon, nieuw leven op de aarde zal voortbrengen.

Eén van de leden van de groep gaat naar Fanrow en zegt dat de tijdmachine ook weer opnieuw zal opleven, maar op een andere locatie zal staan, ver weg van de machine fabriek. Deze heeft tijdens de twaalf ruige nachten een vernieuwende technologie gekregen van het Kosmische veld zelf. De tijdsmachine die nu in IJsland gestald staat, heeft nog altijd de toegangspoort in het koepelvormige kantoor liggen.