Imbolc

Net nadat Fanrow is teruggekomen van een zakenreis in oost Nederland, heeft hij de tijdsmachine gereed gemaakt en ingesteld op de 8ste eeuw. Zijn vrouw Dafurius en zijn vrienden Amy en Boryandrew willen net als hijzelf de geschiedenis van de Saksenoorlogen onderzoeken. Deze interesse is opgewekt toen hij van zijn zakelijke trip thuis kwam en hierover vertelde. De doorslag om terug naar die tijd te reizen was de rondleiding bij de hunebedden. Dit deed hem sterk denken aan Stonehenge. Toen de ingenieur vroeg of daar ook volksverhalen aan vast kleefde, werd daar smakelijk om gelachen. Doordat hij het gesprek een draai wist te geven, kreeg hij uit eindelijk te horen dat de Nederlandse volksverhalen overeenkomsten had met die zij kennen.

Nu ze een poosje in 8ste eeuw vertoeven, hebben zij al geregeld te maken gehad met dreigingen en gevechten tussen de Saksen en de Franken. Het viertal heeft zich na een heldendaad weten te vestigen in een stadje, vlakbij de hunebedden. Het Saksische gezin die ze onderdak heeft aangeboden, verteld hun veel over Nerthus de vruchtbaarheidsgodin, die straks weer leven gaat brengen. Het valt hun op hoeveel kracht zij uit hun geloof putten. Want de situatie waar zij in verkeren is verre van goed.
Amy en Dafurius trekken veel met de vrouwen van de lokale bevolking op. Fanrow en Boryandrew helpen de dorpelingen mee met het herstellen van de schade wat is nagelaten door een conflict met de Franken.

Tijdens de herstelklussen horen zij veel over de zuiveringsrituelen die komen gaan. Uit hun opgewonden gedrag constateren zij dat dit wel iets heel bijzonders moet zijn. Want zelfs de oorlog wordt op deze momenten even vergeten. Gezien zij anders zijn dan de dorpelingen krijgen ze geregeld de vraag waar ze vandaan komen. Dat zij zo goed worden opgenomen en vertrouwd, hebben ze aan de kruidenvrouw te danken, wiens mening zeer hoog word aangeslagen.

Met groot bombarie wordt er omgeroepen dat de volgende dag het dorp in feeststijl wordt gebracht. De dag dat Nerthus haar vruchtbaarheidsreis gaat maken komt steeds dichterbij. De dagen daarvoor heeft iedereen zich gebezigd met het maken van decoraties en feestelijke kledingstukken. Fanrow en Boryandrew hebben de mannen meegeholpen met het maken en verfraaien van houten meubelen. Het viel hun op dat Fanrow erg goed is in het maken van houtsnijwerk. Als klap op de vuurpijl heeft hij tot diep in de nacht doorgewerkt om het zelf ontworpen wapenschild af te krijgen. Hij heeft er dagen over gedaan om de vruchtbaarheidsgodin erop uit te snijden. Tijdens het maken van kleding en bloemstukken hebben de vrouwen Amy en Dafurius beter leren kennen.

De spanning over wat komen gaat is duidelijk voelbaar en versterkt naarmate de dag van Nerthus komst nadert. De sfeer is opgetogen en men spreekt geen woord over de oorlog. Iedereen is vrolijk en kleurrijk gekleed. Zelf Boryandrew en Fanrow ontkomen er niet aan om zich feestelijk te kleden.
Het reusachtige wapenschild staat al aan het begin van het dorp opgesteld. Iedereen is er helemaal weg van. Ze zijn er nu zeker van dat Nerthus hun dorp niet zal negeren.

Aan de hand van graanpoppetjes worden er voorspellingen over het komende jaar gedaan. Alle voorspellingen wijzen hetzelfde uit. Ze zijn er zo goed als zeker van, dat de vruchtbaarheidsgodin dit jaar veel levenskracht zal schenken. De blijdschap hierover is enorm, omdat de oogst van de afgelopen jaren matig was. Eindelijk kunnen zij komend jaar werken aan nieuwe voorraden voedsel en geneeskrachtige kruiden waar dranken en zalfjes van gemaakt worden.

Tegen de avond wordt er op een hoorn geblazen. Iedereen vliegt naar buiten om het inluiden van het zuiveringsritueel te horen. Net als alle andere jaren begint het voor zonsopgang. Met nadruk wordt gezegd dat eerst alle wapens opgeborgen moeten zijn, eer er begonnen mag worden met het rituele omploegen van de akkers.

Aan de hand van geschiedenisboeken weten de tijdsreizigers hoe dit feest gaat verlopen. Toch zitten zij net als de lokale bevolking vol met spanning. Want wat zij tot nu toe hebben ervaren, konden zij nergens teruglezen in de geschiedenissen. Voor dag en dauw staan de boeren al te ploegen. Anderen zwaaien rond met bezems en houden fakkeloptochten. Dit om alles symbolische te zuiveren en de natuurlijke levenskracht te laten ontwaken.

Tijdens dit zuiveringsritueel wordt veel over het grillige karakter van de vruchtbaarheidsgodin gesproken. De een beweerd dat Nerthus de natuurlijke levenskracht zelf is, terwijl de andere weer denkt dat zij ook een fysiek lichaam heeft. Weer anderen menen dat ze zowel mannelijk als vrouwelijk is, waardoor zij zich zowel als Njord als Nerthus kan manifesteren. Het valt hun op dat ieders opvatting totaal anders is. Dit is kennelijk gebruikelijk bij hun. Ze vermaken zich zelfs met elkaars verschillende opvattingen. Amy en Dafurius worden door al die spannende vertellingen meegevoerd in hun gedachten wereld.

Kort na het ploeg en zuiveringsritueel beginnen de boeren met het zaaien van de akkers. Vlak voor het vallen van de avond wordt er een groot vuur ter ere van Nerthus aangestoken. Na de eerzegging worden de met houtsnijwerk gedecoreerde tafels en boombanken uit de schuur gehaald en bij het grote vuur gezet. Deze worden vervolgen met droogbloemversiersels, strooien vlechtwerken en eten opgevuld. Na dagen hard werken wordt het er flink van genomen. De grootste verhalen gaan de ronde. Veelal gaat het over Nerthus die gul kan geven, maar ook kan nemen.

Onder het manvolk gaat het verhaal de ronde over een slaaf, die met velen andere slaven uitgekozen was om haar wagen en de ossen die de wagen tijdens de reis voorttrokken te verzorgen. Alle slaven op deze ene na gingen terug naar huis toen het erop zat. Diegene die besloot niet terug te gaan, wist het wooneiland van Nerthus binnen te dringen. Op dit eiland, gelegen in de aarde mogen alleen haar eigen priesters komen. Zelfs zij mogen haar gezicht niet zien, laat staan zien baden. Maar die ene slaaf liep haar ongezien achterna en sprong het water in toen ze ging baden. Nooit heeft iemand meer iets van hem vernomen. Na dit verhaal komen de meest bizarre en enge speculaties los, over wat er allemaal wel niet zal gebeuren als je haar ziet.

Boryandrew en Fanrow merken op dat met het griezelen, het respect voor deze mysterieuze vruchtbaarheidsgodin enorm wordt vergroot. Zelfs in hun zelfgebakken broden zien zij de voedende kracht van haar. Ze zitten nog maar net een uur aan tafel wanneer iemand in de verte een ophef opmerkt. Nadat dit vermeld is wordt het doodstil aan tafel. Iedereen spitst z’n oren en horen gejuich en het galopperen van zware dieren.
“Nethus komt eraan, ontsteek de fakkels en de lampionnen.” Zegt één van de mannen.
Iedereen vliegt naar binnen om hun zelfgemaakte lampionnen en fakkels te pakken. Opgetogen gaan ze naar het pad waar straks de wagen voorbij zal razen. Iedereen wil zo dicht mogelijk in de buurt zijn als het moment daar is. Alleen al het voelen van de rijwind is voldoende om een lange tijd in goede gezondheid te verkeren.

Na een paar minuten wordt het geluid van de galopperende ossen sterker. Het viertal dringt zich naar voren. Achter hun wordt er gescholden en gedrongen. Het is nu ieder voor zich. De gebroederlijke sfeer is in een mum van tijd omgeslagen. Fanrow heeft het gevoel dat het op elk moment fout kan gaan. Het is dat zij bang zijn om haar zegening te verkwanselen bij gebruik van geweld. Dit moment laat zien hoeveel pijn en verdriet zij ervaren van de oorlog. Iedereen wil getroost en genezen worden.

Het moment is nu daar. Nerthus komt met veel bombarie aanstormen, maar dan ineens stopt de wagen. Iedereen houdt z’n adem in. Het gehijg van de ossen doorbreekt de stilte. Alle ogen staan gericht naar de met kleden afgedekte wagen. Uit de wagen horen zij een luide heldere vrouwenstem die tot hen spreekt in vriendelijke opbouwende woorden. Zij houdt een korte speech over hoe ze met elkaar moeten omgaan in barre tijden. Na haar toezegging spreekt zij een zegen uit over de akkers. De ossen worden weer in beweging gebracht. Nadat de wagen helemaal uit het zicht is verdwenen breekt het feest weer los.

Het viertal blijft nog een paar weken in hun midden. Ze helpen mee met de opbouw en de herstelklussen. Na een groot afscheidsfeest gaan zij terug naar de locatie waar ze de tijdmachine hebben achtergelaten. Even kijken ze nog rond om de omgeving goed in zich op te nemen.
Als de zon achter de horizon verdwijnt gaan ze naar binnen en stellen de tijd in op de 19de eeuw.